Welcome to Gaia! :: View User's Journal | Gaia Journals

******** wat haat ik mijn leven.

Alles is zo door elkaar, op zn kop en die s**t. Ik haat het ik haat het ik haat het. Ik wil dood.

Niemand geeft nog om me. Ze vragen me neit naar feestjes (vanavond is een feest in de Mondial maar niemand heeft me mee gevraagde)
Ik wil gewoon dood.

Elke dag kom ik thuis en zit ik op de grond te huilen. Mama is weg, maar ze snapt me toch nooit. Volgende week komt ze terug, en ik weet al bijna percies waarover ze gaat zeiken. Mijn kamer. De ramen, die neit zijn gelapt. De vloer, die niet goed is gedweild. Ik haat mijn leven en iedereen die erin zit.

Mensen kletsen en maken mij bang en boos en verdrietig. Mensen zijn het niet waard om te vertrouwens, dus waarom zou ik?

Hou ze op een afstand. Dat doet pijn, maar je kan nooit iemand te dichtbij laten.

Waarom voel ik me telkens zo down? Waarom voel ik me telkens zo s**t. Waarom wil ik het eigenlijk neit toegeven? Waarom laat iedereen me gewoon in de steek?

qWaarom kan ik neit iemand gewoon liefhebben? Waarom typt ik slecht. Waarom doe ik niet genoeg mijn best op school? Waarom doe ik niet gewoon de dingen die leuk zijn. Ik doe dingen die ik leuk vind, maar het is gewoon eenzaam om uren achter de pc te zitten, en te lezen en te schrijven. Of om te tekekebn.

Ik wou dat ik op de kunstacademy zat. Ik wou dat ik echt iets vond dat ik leuk vind. Mag ik dan niet gewoon mezelf zijn?

Wie houd me tegen? Volgens mij ben ik hetzelf. Als ik droom heb ik nachmerries. Ik kan niet fatsoenlijk slapen.

Ik eet niet fatsoelijk en me moeder zal me vermoorden als ze erachter zou komen. Nu eet ik chips. Voedzaam he?

Ik wil dood. Maar zelfmoord is ook zo...zo...niet moedig.

Ik wil moedig zijn, zoals de mensen in mijjn verhaal. Ik wil pijn hebben geleden. Echte pijn, zoals al die mensen in die verwoeste, kapiotgetrokke landen. Ik will voelen dat ik levend ben, zodat ik vredig kan sterven. Ik wil weten wie ik ben. Wanneer kom ik erachter? Geeft er iemand wel om mij? Wil er wel iemand om mij geven?

Moet het me wat boeien?

Een heleboel levens zijn verscheurd, maar het kan altijd erger.

Mijn ouders zijn gescheidden. Ik kan met niemand praten. Ik heb bijna altijd een rotgevoel. Ik ben niet goed genoeg. Ik ben niet goed genoeg. Ik ben niet perfect. Ik kan niks goed doen. Mama moet me niet. En laatst was ik ook weggelopen.

Ik had me Harry potter 7 gekocht, en die kreeg ik dus blijkbaar van Marc en Vera. Zij flipt helemaal uit. Mag ik dan nooit iets voor mezelf halen zonder op mijn kop te krijgen? Mag ik AUB iets hebben, wat helemaal van mij is, alleen voor mij, wat nog meer voor mij is dan mijn eigen hart en die s**t?

Ik wil leven, maar neit zoals dit.

Volgens jaar gaan we verhuizen naar Fons zijn huis. Fons is de nieuwe vriend van mamma.

Heeft IEMAND mij gevraagd of IK DAT WEL WIL?

Nee.

WIL IK DAT DAN?

Nee.

WORDT IK GEDWONGEN?

Eigelijk wel ja.

Ik wil niet weg uit Elsloo.

Ronald woont hier, en lieke en ik ben hier letterlijk geboren en opgegroeid. Ik woon hier nu al letterlijk mijHELE leven en dat moet ik dan maar zo aan de kant zetten omdat mam het belangrijker vind om niet te eindigen als een oude e vrijtster.

Ik kan het niet helpen dat zij in haar jonge jaren zoveel heeft meegemaakt. Ik kan er niks aan doen. Ik niet. En toc lijkt het net alsof ze mij er soms de schuld van geeft. Het doet pijn.

Het doet pijn.

Maar niemand boeit het dat het pijn doet. Ik kan niet praten. Ik kan nit praten. Ik kan allees schrijven, en niemand leest het. Letters, zijn heerlijk. Letters kan ik vertrouwen. Ik wil alleen nog maar geloven in letters.

Ik haat mijn leven. Ik weet niet waarom.

Maar waarom zou ik nog blij zijn ermee? Iedereen is erop uit om mij te kleineren, mij bang temaken.

Ik wil niet bang zijn. Ik wil braaf zijn, goede dingen doen. Ik wil doodgaan en een Engel worden. Iemand die verdriet dagelijks ziet, en het verhelpt. Iemand die er iets aan kan doen.

Help me alsjeblieft.
Alsjeblieft.